Bangkok, Sumatra & Maleisie

Na een fantastische maand in Cambodja hebben we toch echt afscheid moeten nemen van dit land (dat ons hart gestolen heeft). Maar niet getreurd want de aankomende plannen zien er ook niet verkeerd uit. Eerst reizen we af naar Bangkok waar onze lieve freund Sella op ons staat te wachten! De reis naar Bangkok viel nog niet mee vooral de grensovergang duurde een eeuwigheid, met je 20 kilo op je rug en je bol in de volle zon lekker 2 uur wachten. Na de grensovergang werd het niet veel beter want we verhuisde van een grote bus in minibusjes, die zijn over het algemeen niet zo comfortable. Tanne had daarentegen een supersonische plek geclaimed voorin samen met Jasmine (lache Canadese chick)
en Guido had ook nogal een prima spot, dus het viel uiteindelijk wel mee. James (vriend van Jasmine) had het minder getroffen, die zat opgevouwen achterin ... arm schaap.
Eenmaal aangekomen in Bamgkok was Selmer makkelijk gevonden, liepen toevallig op dezelfde tijd door de hoofdstraat :) snel hostel vinden en tijd voor een biertje en een goede stapavond!! Nouja goed goed haha we werden de tenten uitgezet omdat Smalle begon af te dingen op de drankjes hahaha hilarisch! Verder gaan we niet te veel worden vuil maken aan Bangkok (wel erg leuk met Jasmin & James gechilled) maar voor de rest: schijtstad, liegende en bedriegende thaise mensen, duur, smok, druk etc. Ons plan was dan ook om snel naar het noorden van thailand af te reizen en daarna de thaise eilanden te doen. Helaas gooide het nationale thaise nieuwjaar roet in het eten. Alle busprijzen stegen en zaten vol, reizen werd moeilijk. Daar zaten we natuurlijk niet op te wachten dus hopppp samen met Sel het vliegtuig naar Sumatra (medan) gepakt. Hier begon een groot avontuur! Sumatra is fantastisch; aardige mensen super mooie natuur maar het zuigt de energie uit je. Het reizen is een en al terror en het is allemaal nogal primitief, een douch hebben ze bijvoorbeeld nog nooit van gehoord! Medan zelf is niet zo bijzonder dus de volgende dag zijn we gelijk richting de jungle vertrokken naar het plaatsje Kutacane. Jeeeeeeeeeeetje mina, we dachten dat ze in Vietnam als debiele konden rijden, maar hier mag je echt wel een paar schietgebedjes doen voor je de minivan in stapt. Pfff gelukkig hebben we dat overleefd. In Kutacane (en eigenlijk overal in Sumatra) voelde we ons echte moviestars, iedereen kwam op je af om je te begroeten in hun gebrekkig engels, nouja eigenlijk kende ze alleen "hello mister". We ontmoette al snel de enige man Daniel die wel goed engels sprak en hij nodigde ons gelijk uit om bij hem thuis thee te komen drinken morgen ochtend. Hij vertelde ons dat de verkiezingen bezig waren en er waren allemaal verschillende partijen bezig met hun campagne. Gaaf om te zien al die mensen die met hart en ziel voor hun partij zijn hahah. Na een nachtje slapen in een veel te duur hotel zijn we sochtends bij Daniel thee gaan drinken, we werden aan de hele familie en vrienden kring voorgesteld en duuzend foto´s gemaakt. De mannen waren vooral zeer geintresseerd in Tanne en het duurde niet lang of er werd partnerruil voorgesteld aan Guido hahahah. Na dit fijne ritueel moesten we toch echt afscheid nemen want we moesten de bus halen die ons naar de jungle zou brengen, naar het stadje Ketambe aan de voet van de jungle. We werden afgezet bij ons hostel: friendship hostel. Erg leuk plekje met onze eigen hutjes aan de rivier waar de aapjes door de bomen slingeren die langs je hutje staan. Nice! Maar ons doel hier is natuurlijk een jungletrek en de Oerang Utang spotten. Dus snel maar even informeren of we de volgende dag een trek konden gaan maken. We ontmoette al snel onze gids JFK (John F Kennedy, nee het is geen grap!) wat een geniale vent was dat. Al snel hadden we geregeld dat we de volgende dag voor 2 dagen de jungle in zouden gaan met JFK. Een japanse chick kwam nog langs en vroeg of ze met ons mee mocht gaan, nou zijn wij de slechtste niet dus vooruit, hoe meer zielen hoe meer vreugd! De volgende ochtend stonden we vroeg op en na een stevig ontbijtje kon de tocht beginnen 4 uur lopen richting de kampplaats. De jungle is hier echt nog heel puur, gaaf om te zien. Nog een paar goede Tarzanmoves gemaakt slingerend aan een liaan door de jungle: Nice! Wat aapjes onderweg gezien en wat vogels, maar nog niet veel bijzonders. Bij de kampplek aangekomen, een fantastische mooie plek aan de rivier, zijn we heerlijk de rivier ingedoken en heeft John ons een lekker lunch maaltje gekookt. John heeft intussen ook onze soort van slaaptent gebouwt, niet echt een tent gewoon wat plastic zeil achtige dingen. Na het zwemmen en de lunch stond een flinke wandeling op het programma met als doel: Oerang Utang. Het was een fijne jungletrek en jajaja John heeft ons een Oerang Utang gevonden. Hij was in het begin heel lang vlak boven onze hoofden heerlijk van het fruit aan het genieten, indrukwekkend beest, lijkt ongelooflijk veel op een mens in zijn doen en laten. Nadat hij ons door had is hij een stuk hogerop in de boom gaan zitten helaas, maar nog steeds zeer goed zichtbaar voor ons. Dit maakte deze dag helemaal perfecto! Het begon vrij snel daarna te regenen dus hebben we de tocht terug naar het kamp maar ingezet. Hier werd al lekker voor ons gekookt en na het avond maal hebben we John het fijne Nederlandse kaartspelletje Toupen geleerd! John kon zijn geluk niet op, hij vond het fantastisch, we hebben goed gelachen in ons tentje midden in de jungle! De volgende dag weer vroeg op, ontbijtje eten : jungle pannekoek en daarna een pittige tocht door de jungle om nog meer beesten te spotten. Helaas geen resultaat. Smiddags weer lekker zwemmen in de rivier en lunchen en daarna weer een pittige wandeling. Helaas hier ook niet meer resultaat op nog meer beesten, maargoed die ene Oerang Utang was het allemaal al dubbel en dwars waard! Aan het eind van de dag moesten we weer de tocht naar het hostel inzetten, wat niet gemakkelijk was want je was toch redelijk gebroken na al dat trekken en op de grond slapen. Tanne kreeg een lift achterop een motorfiets en de boys achterin een random pickup truck. Eenmaal in het hostel geen warme douche maar een emmer met wat koud water, dikke prima. In de avond nog gegeten met JFK en de plannen voor de rest van Sumatra doorgenomen, volgende ochtend moesten we weer vroeg op om een busje langs weg aan te houden naar onze volgende bestemming Takengon. Het begon allemaal heel mooi en vet, we reden weer door de bergen/jungle met achterlijk mooi uitzicht. Helaas begon het regenen (zoals elke middag) en moesten de raampjes dicht, beetje jammer als elke local verslaafd is aan roken daar;). Helaas waren wij ook de gelukkige om bodemerosie in real life mee te maken. Voor ons kwam een auto vast te zitten in de modder op de weg en gingen we met z´n allen die arme meneer helpen. Nu hadden wij dus een chauffeur die dacht als ik maar hard genoeg door de modder rij kom ik niet vast te zitten, maakt niet uit hoeveel modder erop de weg ligt;). Uiteraard wij nu ook de zak! Apparaat zat muur vast. Selmer en G gingen de locals even een lesje dam bouwen leren, terwijl de rest doorging met het busje verder de modder in de krijgen. We hadden bijna al het water omgeleid en van de weg af gekregen tot plots een local klaar was met deze slimme zet en onze dam ging afbreken, ongelooflijk! Half uur later kregen ze dan toch de wagen eruit en konden we verder. Nog een paar keer plan plan (=rustig rijden) door het busje schreeuwen en voor we het wisten waren we heelhuids in Takengon aangekomen. Afgezet bij het meest ranzige hotel ooit, maar we hoefden er maar 1 nachtje te blijven dus prima. Volgende ochtend cake ontbeten en alvast een vlucht terug naar Kuala Lumpur geboekt. Helaas duurt reizen hier achtelijk lang dus hadden we besloten een kort ritje naar een soort van kustplaatsje aan de oostkust, bireunen, te regelen om de volgende dag richting bandah aceh te vertrekken (onze uiteindelijke bestemming). Na 10 minuten rijden was de weg geblokkeerd, stuk van de berg erop gevallen. Tevens hadden we een chauffeur die het prima vond om ipv water sterke drank te drinken en hebben we de hele reis geprobeerd zijn flesje te stelen maar dat liet hij niet gebeuren;) Maargoed gewoon naar buiten kijken en genieten van de natuur en je vooral geen zorgen maken over het busje, dat is het beste. Ergens in de middag kwamen we aan in Bireuenen, na een geniaal lekker bakje koffie moesten we opzoek naar een kamer. Een absolute hel hier, ze hadden alleen maar ¨dure¨ hotel kamers. Alsof dat niet genoeg was kregen kwam er ook een aardbeving. Iedereen de straat op rennen, schreeuwen en bidden, heel erg eng. Na een paar minuten was het schudden voorbij, geen gebouwen ingestort etc dus viel mee. Echter tijdens onze zoektocht naar een kamer, kregen we mee van de televisie (hier spreekt niemand engels) dat er een tsunami alarm was uitgeroepen voor een aantal plekken, waaronder sumatra. Toen begon de angst pas echt op te komen. Niemand deed hier iets (de president heeft gezegd dat het goed komt), niemand spreekt engels en internet staat vol met waarschuwingen. Vervolgens kregen we nog een naschok en zakte de moed in onze schoenen we hadden geen idee wat we moesten. Vertrekken ergens heen was hopeloos dus uiteindelijk besloten we, na de landkaart goed bestudeerd te hebben, dat we redelijk veilig zaten en gingen afwachten:) opzich een goede zet want deze keer leek de president dan toch gelijk te hebben (dat was in 2004 wel anders) en werd het tsunami alarm tegen de avond in getrokken. Dit hele gebeuren had wel elk lasatste greintje energie dat we nog hadden in ons lkichaam verbruikt dus we waren het unaniem eens dat onze tijd in sumatra mooi was geweest: wegwezen hier! Dus volgende dag naar het vliegbeld en eerst mogelijke vlucht naar Penang (maleisie) geboekt. Maleisie was heaven: een douche, een warme douche zelfs, normaal eten en als klap op de vuurpijl engels sprekende mensen! Whooh!;) Hier hebben we een paar dagen gechilled, naar het strand geweest en in de stad geslenterd, beste prima allemaal, niet heel bijzonder. Nog een poging gedaan om uit te gaan, maar de enige tent die ons uberhaupt binnen liet op onze slippertjes gooide ons er ook net zo hard weer uit. Wat is dat toch met uitgaan samen met Selmer?;) Ook kwamen werden we in deze dagen weer geconfronteerd met ons ongeluk dat leek voort te zetten vanuit sumatra, onze camera was namelijk gestolen + de backup van alle foto´s van cambodja, dit hakte er wel even in... maargoed was niks meer aan te doen. Na een paar dagen penang waren we er wel weer klaar mee maar we hadden nog ruim een week voordat ons vliegtuig naar ARgentinie zou vertrekken. We hebben afscheid genomen van Selmer (die had nogal de behoefte om zich naar de klote te gaan zuipen op een thais eiland) en zijn naar langkawi vertrokken en mooi eiland bovenin Maleisie. Hier hebben we heerlijk een klein weekje op het strand gelegen en dagtripjes gemaakt op de scootert naar monster mooie strandjes (helaas geen foto´s van want hadden geen camaera). Verbleven trouwens in een geniaal hostel met duuzend katten, Tanne natuurlijk in haar element (guido stiekem ook wel). Na dit paradijsje zijn we vertrokken naar Kuala lumpur. Hiervandaan gaat onze vlucht naar het andere fijne continent dat we gaan bezoeken. Maar voordat we het vliegtuig in stappen hadden we nog een missie: nieuwe camera... en gelukt! Dus opzich Ready to go! Op naar Gringo-land!